Dach określany jest przez architektów, ze względu na walory estetyczne, piątą elewacją. Oprócz funkcji ochronnych pełni on również funkcję ozdobną, a ponieważ widać go już z daleka, warto zadbać, aby robił dobre wrażenie.

Dach musi być dostosowany do klimatu regionu. Jego pokrycie narażone jest na działanie skrajnych temperatur: od +70°C latem do -30°C zimą. Aby dach był trwały, okrycie dachowe powinno być dobrze dobrane do rodzaju dachu. Należy wziąć pod uwagę kąt nachylenia połaci dachowych, rodzaj odeskowania, przeznaczenie obiektu, warunki klimatyczne. Elementem decydującym są najczęściej możliwości finansowe inwestora.

Podział pokryć dachowych
Pokrycia dachowe dzieli się ze względu na ich przeznaczenie:

• Dachy strome - są widoczną częścią elewacji budynku, dlatego bardzo ważny jest ich efekt estetyczny. Można stosować tu elementy zakładkowe. Jeśli zostanie zachowany odpowiedni spadek (20-75%), dach będzie w pełni szczelny.
• Dachy płaskie (stropodachy) - pokrycie musi być ciągłe, ponieważ technologie zakładkowe nie zapewnią tu dostatecznej szczelności. Nie trzeba się natomiast przejmować estetyką, ponieważ te dachy są właściwie niewidoczne, można je za to wykorzystać jako taras, parking, obsadzić zielenią, ale wymagają wtedy odpowiedniej konstrukcji i nawierzchni. Warunki, które musi spełniać dach przed jego pokryciem zielenią to duża nośność konstrukcji (warstwa ziemi z zielenią dodatkowo obciąża dach) i odpowiednie nachylenie dachu. Dach zielony ma wiele zalet:
  • chroni przed promieniami UV,
  • chroni przed niekorzystnym wpływem zbierającej się wody,
  • chroni przed nadmiernym nagrzewaniem się pomieszczeń oraz przed hałasem,
  • zmniejsza różnice temperatury pomiędzy dniem i nocą,
  • ma nieograniczoną trwałość,
  • jest ekologiczny.

Ze względu na wielkość zastosowanych elementów dzielimy pokrycia dachowe na:

• Drobnowymiarowe (dachówka, gont),
• Płytowe (panele blaszane),
• Rolowe (folie, membrany gumowe).

Uwaga! Zewnętrzny kształt dachu zależy od doboru materiału, przeznaczenia i charakteru budowli. Musi on odpowiadać wymogom wytrzymałości na działanie warunków atmosferycznych.

Pokrycia dachowe mogą być wykonane z różnych materiałów. Dzielimy je na:

• ceramiczne,
• cementowe,
• blaszane,
• bitumiczne,
• drewniane i z materiałów naturalnych,
• zielone.

Szczelność dachów
Szczegółowe zasady montażu pokryć dachowych zależą od rodzaju pokrycia. Regulują je instrukcje i normy dotyczące prowadzenia robót pokrywczych.

Warunki szczelności dachów:

• Prawidłowe ułożenie dachówek.
• Właściwe zamocowanie dachówek do łat (w zależności od strefy obciążenia wiatrem, co czwarta lub co druga powinna być zamocowana).
• Szczególne zabezpieczenie miejsc przebić dachowych (kominów, wentylacji, okien dachowych).

Izolacja wewnętrzna dachu

Dach musi chronić budynek przed utratą ciepła i nie może gromadzić wilgoci.
Dobrym i prostym rozwiązaniem jest zastosowanie folii wstępnego krycia - zabezpiecza ona przed wpływami atmosferycznymi i przed wodą skraplającą się pod pokryciem dachowym.  Skutecznie można jej użyć zamiast deskowania z papą, obniżając koszty i skracając czas budowy.
Można je podzielić na:

• folie o niskiej/zerowej paroprzepuszczalności,
• folie o wysokiej paroprzepuszczalności.

Przy montażu foli wstępnego krycia należy zachować kilka zasad

• Zwrócić uwagę na odporność folii na promienie UV, może wynosić 4 tygodnie do 6 miesięcy, trzeba ten czas wziąć pod uwagę przy planowaniu położenia pokrycia, żeby uniknąć zniszczenia folii.
• Arkusze blachy nie mogą być ułożone bezpośrednio na folii, ale na kontrłatach.
• W okapie i kalenicy należy pozostawić otwory wentylacyjne.

Ponadto stosuje się paraizolacje (chronią przed napływem pary wodnej i przed ucieczką ciepła) i wiatroizolacje.

Bardziej popularnym w Polsce sposobem izolacji są papy. Obecnie stosuje się papy modyfikowane polimerem, przez co asfalt jest bardziej elastyczny i wolniej się starzeje. Zbudowane są z kilku warstw:

• Osnowa (odpowiada za wytrzymałość papy) - włókniny poliestrowe, tkaniny z włókien szklanych, tektura.
• Masa asfaltowa - zawiera 1400 - 4000 g/m² asfaltu. Im więcej masy asfaltowej, tym lepsza ochrona.
• Warstwa wierzchnia - posypka lub talk.
• Warstwa spodnia.

Zasady stosowania papy

• Można układać na betonie, deskach, płytach, warstwach izolacji pod warunkiem, że podłoże jest wysuszone, czyste i wyrównane. Gromadzeniu wody w zagłębieniach zapobiegną dodatkowe paski z papy (10 cm) na stykach poszycia.
• Podłoże betonowe musi być odpowiednio zagruntowane przed ułożeniem papy.
• Nie miesza się pap asfaltowych i smołowych.
• Temperatura w trakcie układania pap nie powinna być niższa niż 5°C. Rolki powinny być rozwijane w tym samym kierunku. Zakład pomiędzy arkuszami powinien wynosić ok. 10 cm.
• Na dachu o nachyleniu powyżej 20° papa musi być dodatkowo zamocowana, poniżej 20° wystarczy ją przykleić.

W zależności od spełnianych funkcji rozróżniamy

• Papy wierzchniego krycia - stanowią wierzchnią warstwę pokrycia dachu. Grubość waha się w przedziale 4-5,5 mm. Osnową jest włóknina poliestrowa o gramaturze 170-250 g/m², welon lub tkanina z włókien szklanych. Papy te są nasączane asfaltem modyfikowanym lub oksydowanym.
• Papy podkładowe - muszą mieć grubość powyżej 3 mm. Na wierzchniej warstwie jest posypka drobnoziarnista lub talk nasycone asfaltem modyfikowanym. Mogą być stosowane jako paraizolacje, jeśli osnowę stanowi folia aluminiowa.
• Papy wentylacyjne - zapobiegają gromadzeniu wilgoci w warstwach pokrycia. Stosowane, gdy pokrycie z papy musi być wentylowane. Grubość wynosi 1,4-1,7 mm, osnowa to welon z włókna szklanego nasycony asfaltem modyfikowanym. Na całym arkuszu papy są rozmieszczone charakterystyczne otwory (kanały) o średnicy 4 cm.